شرکت ها در طول عمر اقتصادی خود با عوامل مختلفی که غیر قابل پیش بینی است، روبرو هستند و این مدیران هستند که تصمیمات نهایی لازم را برای شرکت می گیرند. مدیران باید توانایی لازم را برای شناسایی جایگاه و ویژگی خاص شرکت داشته تا بر اساس شناخت خود بتواند بهترین تصمیم را برای شرکت اتخاذ کند. یکی از این تصمیمات مهم، تصمیمات مرتبط با تأمین مالی شرکت است. به همین منظور در این پژوهش به بررسی تأثیر توانایی مدیریت بر سیاست های تأمین مالی شرکت ها پرداخته شد. در این راستا صورت های مالی سال های 1388-1393 برای 133 شرکت مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. به منظور سنجش توانایی مدیریت از الگوی دمرجیان و همکاران1 (2012) و برای محاسبه سیاست تأمین مالی از سه متغیر اهرم مالی، سررسید بدهی و سطح نگهداشت وجه نقد استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از این است که توانایی مدیریت صرفاً با اهرم مالی ارتباط مثبت و معنادار داشته است که می تواند نشان دهنده ی این موضوع باشد که مدیرانی که از توانایی مدیریتی بالایی برخوردارند به جهت انجام سرمایه گذاری های سودآور و بالا نشان دادن توانایی های خود به سمت استفاده از اهرم مالی حرکت می کنند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

امروزه ارزیابی عملکرد سازما ن ها و مدیران بسیار موردتوجه قرارگرفته و شاخص های گوناگونی به عنوان معیار ارزیابی معرفی گردیده است. ازاین رو، هدف از پژوهش حاضر دستیابی به معیاری مالی مناسب برای سنجش توانایی و کارایی مدیران است. بدین منظور، برای سنجش کارایی مدیران با توجه به تحقیقات گذشته با استفاده از روش ضریب ارزش افزوده فکری تیم مدیریتی تعریف کردیم که با منابع دراختیار بتواند حداکثر ارزش افزوده را ایجاد کندبا این روش کارایی شرکت محاسبه وسپس با حذف عوامل ذاتی مختص شرکت کارایی مدیریت برآورد گردید. سپس این مدل با مدل دمرجیان و همکاران مقایسه شد. ارزیابی مدل ها با استفاده از نمونه ای متشکل از 22 شرکت دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1388 تا 1394 مورد آزمون قرار گرفت. ارزیابی ومقایسه مدل ها، با استفاده از داده های ترکیبی و رگرسیون چندمتغیره و روش تحلیل پوششی داده ها انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد با توجه به آزمون و ونگ، استفاده معیار ایجاد شده قدرت توضیح دهندگی بیشتری نسبت به مدل دمرجیان و همکاران دارد. مدل دمرجیان وهمکاران فقط بر خروجی درآمد از منابع فیزیکی تاکید داشت که با توجه به وجود بازار انحصاری وتعیین قیمت دارو توسط سازمان غذا ودارو، تاثیر مدیریت در ایجاد درآمد کم رنگ شده و اتکا برمنابع فیزیکی داشته و توجه کمتری بر سرمایه فکری داشت. در مدل ارائه شده بر ارزش افزوده ایجاد شده توسط شرکت تاکید شده که علاوه بر درآمد عوامل مختلفی را به عنوان خروجی جهت تعیین کارایی در نظر گرفته وبا توجه به جامعه آماری محدود، مشکلات مربوط به روش تحلیل پوششی داده ها را نداشته وبر هردومنبع فیزیکی و فکری تاکید دارد.

هدف: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر توانایی مدیر بر ویژگی قابلیت مقایسة صورت های مالی در 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه ی زمانی 1384 تا 1396 است. روش: در این پژوهش برای سنجش توانایی مدیریت، از الگوی دمرجیان و همکاران (2012) و به منظور سنجش قابلیت مقایسه، از الگوی دیفرانکو و همکاران (2011) استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ی پژوهش از الگوی رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. همچنین، به عنوان آزمون های تکمیلی، از دو معیار جایگزین برای سنجش قابلیت مقایسه استفاده شده و الگوی اصلی مجدداً برآورد گردیده است. نتایج آزمون های تکمیلی، یافته های پژوهش را تأیید می کنند. یافته ها: نتایج نشان می دهد که توانایی مدیریت، تأثیر مثبت و معنا داری بر قابلیت مقایسه ی صورت های مالی دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان دریافت که شرکت ها می توانند با به کارگیری مدیران تواناتر، قابلیت مقایسه صورت های مالی را تقویت کنند.

مقاله حاضر در بررسی انتقادی کتاب «اخلاق مدیریت» نگاشته تامس کلیکاور (2010)، رویکرد کلی نویسنده، ابزارهای مفهومی به کار گرفته شده و نیز شیوة استدلال را مورد توجه قرار داده­است. به زعم نویسنده، مدیریت خصوصاً مدیریت کسب و کار بدلیل اهمیتی که برای بقای سازمان قائل است، اصل بنیادین خود را بر افزایش نفع و کسب سود قرار داده، از این رو اخلاق مندی مسألة بنیادینش نبوده و حتی می تواند در مواردی بنا به ضرورت تمایلات و گرایش های غیراخلاقی هم پیشه­کند. نویسنده به عنوان نظریه پرداز حوزة اخلاقِ مدیریت از منظری تاریخی هم تلاش کرده تا نشان دهد مدیریت کسب و کار همواره با تجارب غیراخلاقی همراه بوده، تجربه ای که به صورت نوعی بردگی مدرن تا عصر حاضر ادامه دار بوده­ است. او بر این اعتقاد است که اخلاق مدیریت به عنوان میان رشته­ای­ که از حیث موضوع شاخه ای از دانش مدیریت محسوب می­شود در عمل ناگزیر باید با فلسفه عجین تر باشد. در نهایت گرچه نویسنده توانسته مغایرت ذاتی مدیریت بویژه مدیریت کسب وکار را با اخلاق نشان دهد و بر این مبنا راهکاری هم ارائه کند، اما این که نویسنده موفق به ارائه نظریة متفاوتی در حوزه «اخلاقِ مدیریت» شده­باشد، محل تردید و تأمل است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

در عصر پرشتاب امروزی، وجود سیستم مدیریت با کفایت و کارا برای هدایت عملیات شرکت و باقی ماندن در عرصه رقابت، ضروری است. بدیهی است هر چه توانایی مدیریت در کنترل واحد تجاری بیشتر باشد، فرآیند راهبری آن بهتر صورت گرفته و در نهایت، شرکت توانایی لازم برای باقی ماندن در صحنه رقابت را خواهد داشت. هدف مقاله حاضر، بررسی تأثیر توانایی مدیریت بر رقابت در بازار محصول میباشد. در این راستا، توانایی مدیریت به صورت تمرکز توان مدیر برای بالا بردن میزان کارایی منابع شرکت تعریف شده است. برای محاسبه رقابت نیز از شاخصهای لرنر، لرنر تعدیل شده و هرفیندال – هیرشمن استفاده شده است. جامعه آماری مورد بررسی شامل 87 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده که به روش تلفیق کل دادهها و رگرسیون حداقل مربعات معمولی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاند. نتایج این پژوهش بیانگر تأیید فرضیهها بوده و نشان میدهد که توانایی مدیریت بر رقابت در بازار محصول تأثیر مثبت و معناداری دارد.